Sylwetka patrona Szkoły Podstawowej w Ulimiu

Szkoła nosząca imię Niedźwiedzia Wojtka zdecydowała się na takiego patrona, aby

przekazać uczniom wartości, z którymi Niedźwiedź Wojtek się kojarzy, aby je

promować i przypominać o niezwykłej historii, którą tworzył. Jest ona upamiętniona

w wielu miejscach, w tym poprzez pomniki i książki, stając się częścią polskiego

dziedzictwa kulturowego i wojskowego.

Nasza szkoła, od wielu lat kształcąca młodzież w duchu szacunku dla historii

i tradycji narodowych, chciałaby jeszcze bardziej zbliżyć się do wartości, które

reprezentuje Niedźwiedź Wojtek oraz do świata wojskowej tradycji i historii.

Wierzymy, że jego dziedzictwo doskonale odzwierciedla wartości, których pragniemy

uczyć naszych uczniów: odwagi cywilnej, patriotyzmu oraz solidarności.

Niedźwiedź Wojtek był niezwykłym członkiem Polskich Sił Zbrojnych podczas

II wojny światowej. Jego historia jest nie tylko niecodzienna, ale także wzruszająca.

Poznając jego dzieje, opowiadamy o wolności, o szlakach nadziei, którą nieśli Polacy

w Europie w czasie II wojny światowej.

Wojtek został przygarnięty jako mały niedźwiedź przez polskich żołnierzy w Iranie w

1942 roku. Wychowany wśród żołnierzy 22. Kompanii Zaopatrywania Artylerii w 2.

Korpusie Polskim. Wędrował z armią generała Władysława Andersa przez Bliski

Wschód, a następnie znalazł się we Włoszech, gdzie brał udział w walce o Monte

Cassino, pomagał żołnierzom w noszeniu ciężkich skrzyń z amunicją artyleryjską.

Uczestniczył w wyzwalaniu Ankony i Bolonii.

Niedźwiedź z pociskiem w łapach stał się znakiem 22. Kompanii, który pojawił się

na samochodach wojskowych, proporczykach i mundurach żołnierzy. Stał się również

symbolem historii walk 2. Korpusu, z którą to jednostką przeszedł cały szlak bojowy:

z Iranu przez Irak, Syrię, Palestynę, Egipt do Włoch, a po demobilizacji do Wielkiej

Brytanii. Wojtek stał się nie tylko maskotką, a ostatecznie oficjalnym żołnierzem

Polskich Sił Zbrojnych. Generał Władysław Anders mianował Wojtka kapralem,

niedźwiedź miał swój numer służbowy i książeczkę wojskową. Po demobilizacji

polskich oddziałów znalazł się w ZOO w Edynburgu, gdzie odwiedzali go przyjaciele

z wojska i gdzie 15 listopada 1963 roku zakończył życie.